സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡ് നായകള്‍

മനുഷ്യന്റെ വിശ്വസ്തരായ കൂട്ടുകാരായിരുന്നല്ലോ എന്നും നായ്ക്കൾ. എന്റെ വീട്ടിലുമുണ്ടായിരുന്നു ഒരു നല്ല നായ. എന്തായാലും എനിക്കൊരൊത്തിരി ഇഷ്ടമുള്ള കൂട്ടത്തിലാണു ഈ വര്ഗ്ഗം. അതും ഇത്തിരി ആരോഗ്യവും അത്യാവശ്യത്തിനു സൈസുമൊക്കെ ഉള്ള ഇനങ്ങള്. സ്വാഭാവികമായും ഒരിക്കൽ കൂട്ടുകാരന്‍ സ്കീയിംഗിനു പോയിട്ട് വന്ന വഴി അവന്റെ അത്രയും തന്നെ വലിപ്പമുള്ള ഒരു നായയുടെ അടുത്ത് നിന്നെടുത്ത ഫോട്ടോ അതിനെ പറ്റി കൂടുതൽ തിരക്കാന്‍ കാരണമായി. തിരക്കി നോക്കിയപ്പോ താല്പര്യം കൂടി, കാരണം ഇത് ഈ താഴ്വരയുടെ (Valais Canton - ഞാന്‍ താമസിക്കുന്ന സംസ്ഥാനം)പ്രിയപ്പെട്ട നായയാണു്.


ആല്പ്സ് മലനിരകളിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു ചുരമായിരുന്നു സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡ് ചുരം. (ഇതിന്റെ ഒരറ്റത്ത് നിന്നും താഴെ റോൺ വാലിയിൽ എത്തുന്ന മാര്ട്ടിനി എന്ന സ്ഥലത്താണു എന്റെ താമസം ഏകദേശം 30കി മീ ദൂരെ). വെങ്കലയുഗത്തിൽ തന്നെ ഇത് ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ടിരുന്നുവെന്നതിനു തെളിവുകളുണ്ട്. നെപ്പോളിയന്‍ 1800 ആം ആണ്ടിൽ ഇറ്റലിയെ ആക്രമിക്കാന്‍ ഈ മാര്ഗ്ഗം ഉപയോഗിച്ചിരുന്നുവത്രേ. 2,469 മീറ്റര് (8,100 അടി) ഉയരമുള്ള ചുരത്തിന്റെ ഒരു അറ്റം സ്വിറ്റ്സര്ലാന്റിലും മറ്റേ അറ്റം ഇറ്റലിയിലുമാണു്. വര്ഷത്തിൽ ജൂൺ മുതൽ സെപ്തംബർ വരെയാണു ചുരത്തിലൂടെ ആല്പ്സ് തരണം സാധ്യമായിട്ടുള്ളത്. ബാക്കി സമയങ്ങളിലെല്ലാം ചുരം മഞ്ഞ് മൂടിക്കിടക്കും.

സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡ് ചുരം

ഈ ചുരം കടന്ന് പോകുന്നവര്ക്ക് വേണ്ടി ഒരു 1050 ആം ആണ്ടോടു കൂടി ഒരു സത്രം ഇറ്റാലിയന്‍ പട്ടണമായ അയോസ്തയിലെ പുരോഹിതനായ സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡ് ചുരത്തിന്റെ ഏറ്റവും മുകളിൽ പണികഴിപ്പിച്ചു. അതിനെ സ്വിറ്റ്സര്ലാന്റിലെ സിയോൺ ബിഷപ്പിന്റെ കീഴിലാക്കി. (അങ്ങനെയാണു ഈ ചുരം സ്വിറ്റ്സര്ലാന്റിലായത് ) ഇവിടെ നിന്നും തുടങ്ങുന്നു സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡ് ഡോഗുകളുടെ ചരിത്രം. ഇവിടെ സത്രം കാവല്ക്കാരായി പലയിടത്തു നിന്നും എത്തിപ്പെട്ട നായ്ക്കളുടെ ഒരു സങ്കരവര്ഗ്ഗമാണു പില്ക്കാലത്തെ പ്രശസ്തരായ സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡ്സ്. ആദ്യം കാവല്ക്കാരായാണു എത്തിപ്പെട്ടതെങ്കിലും കാലക്രമേണ അവ മഞ്ഞിൽ അകപ്പെട്ട് പോകുന്ന മനുഷ്യരെ കണ്ട്പിടിക്കുന്ന ഒരു രക്ഷാസേനയായി മാറി. ഇവിടുത്തെ കേട്ട് കേള്വിയനുസരിച്ച് സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡ് നായ്ക്കളുടെ കഴുത്തിൽ ഒരു കൊച്ചു തടിവീപ്പയില് ബ്രാണ്ടി കരുതിയിരുന്നു. മഞ്ഞിൽ തണുത്ത് മരവിച്ച് വീണു പോയവര്ക്ക് കൊണ്ടുക്കൊടുക്കാനായി. ബാരി എന്ന് പേരുണ്ടായിരുന്ന ഒരു നായ നാല്പതിനും നൂറിനും ഇടയ്ക്ക് ജീവനുകളാണത്രേ രക്ഷിച്ചിട്ടുള്ളത്. ഇപ്പോ‌ സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡ് നായ്ക്കള്ക്കായുള്ള ഫൗണ്ടേഷന്‍ ബാരി ഫൗണ്ടേഷന്‍ എന്നറിയപ്പെടുന്നു. ബാരി എന്ന പേരു് അവയുടെ ഓമനപ്പേരായി മാറിയിട്ടുണ്ട്. ശരിക്കുള്ള ബാരിയുടെ ഭൗതിക ശരീരം ബേണിലെ ദേശീയ ചരിത്ര മ്യൂസിയത്തിൽ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു.

തടാകവും സത്രവും

ഇതൊക്കെ വായിച്ച് തീര്ന്നാൽ പിന്നെ ഇരിപ്പുറയ്ക്കില്ലാ. ഗ്രാന്റ് സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡ് പോയിട്ട് തന്നെ ബാക്കി കാര്യം. പക്ഷേ അന്നത്തെ പോലെ തന്നെ ഇന്നും ചുരം ജൂണിലേ തുറക്കുകയുള്ളൂ. അതുവരെ ബസ് സര്വീസ് താഴെയുള്ള ബൂര്ഗ് സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡ് വരെ മാത്രം. തണുപ്പു കാലത്ത് അവിടെയെത്തണമെന്കിൽ മഞ്ഞ് ചെരിപ്പുകളോ അതു പോലെയുള്ള മറ്റെന്തെങ്കിലും സെറ്റപ്പുകളോ ഉപയോഗിച്ച് അവിടുന്നു ബാക്കി നടക്കണം. വന്ന വര്ഷം ഈ തരം പരിപാടികളൊന്നും അറിയാത്തതിനാൽ സെന്റ് ബെര്ണാഡ് സന്ദര്ശനം വേനല്ക്കാലം വരെ നീട്ടി വയ്ക്കേണ്ടി വന്നു.

ഒരു ദിവസം ഈ ഇട്ടാവട്ടത്ത് നിന്നും പുറത്തെവിടെയെങ്കിലും പോകാമെന്നും പറഞ്ഞ് ഒരു കൂട്ടുകാരന്‍ കാറുമെടുത്ത് ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടപ്പോൾ എങ്ങോട്ടാണു് എന്ന് പറയാന്‍ ഒരു സംശയവുമുണ്ടായില്ലാ. നേരെ ഗ്രാന്റ് സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡ്. അര മണിക്കൂർ കൊണ്ട് അവിടെയെത്തി. രണ്ട് മൂന്നു കെട്ടിടങ്ങള്‌മാത്രമുള്ള ഒരു കുട്ടി സ്ഥലം. പഴയ ആ സത്രം അവിടെയുണ്ട്. കുറച്ച് സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡ് ഡോഗുകളെ അടുത്ത കെട്ടിടത്തില് ഇപ്പോഴും സംരക്ഷിക്കുന്നു. രണ്ട് കെട്ടിടങ്ങള്ക്കും ഇടയ്ക്ക് കൂടി റോഡ് കടന്ന് പോകുന്നു. അല്പം അകലെയായി ഒരു കുഞ്ഞു തടാകം. അതിനടുത്തായി ഇറ്റലി - സ്വിസ് അതിര്ത്തി ചെക്ക് പോസ്റ്റ്. (ഒന്നര വര്ഷത്തോളം പഴയ കാര്യമാണു. ഇപ്പോ സ്വിറ്റ്‌‌സര്ലാന്റ് ഷെംഗന്‍ സംസ്ഥാനമായത് പ്രമാണിച്ച് ചെക്ക് പോസ്റ്റൊക്കെ മാറ്റിക്കാണും ). എന്തായാലും പോയത് ഒരു ചെറിയ മലകയറ്റം ഉദ്ദേശിച്ചായിരുന്നത് കൊണ്ട് അത് ആദ്യം നടത്താമെന്ന് കരുതി നേരെ കണ്ട മലയിൽ വലിഞ്ഞു കയറി. ഒരു ഒരു മണിക്കൂറോളം കഴിഞ്ഞപ്പോ ഇത് നമുക്ക് പറ്റിയ പണിയല്ലാന്ന് മനസിലായി. കയറിയതിലും സ്പീഡിൽ തിരിച്ചിറങ്ങാനായി ശ്രമം. ഭാഗ്യത്തിനു തടി കേടാകാതെ തിരിച്ചെത്തി. കൂടെയുള്ളവര്ക്കാര്ക്കും പട്ടിചരിതങ്ങൾ കേള്ക്കാനും അവയെ കാണാനും ഒരു താല്പര്യവുമില്ലാ (ഞാന്‍ അത്രയ്ക്ക് കത്തി വച്ചില്ലാന്നാണു് ഓര്മ) അവസാനം അവരെ കാണാന്‍ കൂടെ വന്നവരെ പുറത്ത് വിട്ടിട്ട് ഞാന്‍ തനിയെ പോകാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.

സെന്റ് ബെര്‍ണാര്‍ഡ്

നല്ല വലിപ്പമുള്ള പട്ടിയാണു സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡ്. 60-70കിലോഗ്രാം തൂക്കം സാധാരണയാണു്. അതിനു് ഒത്ത ഉയരവും. നിവര്ന്ന് രണ്ട് കാലിൽ നിന്നാൽ ഞാന്‍ നേരെ മേല്പോട്ട്‌ നോക്കേണ്ടി വരും (ഞാന്‍ കുഞ്ഞന്സ് ആയിട്ടാ ;) ). പക്ഷേ കണ്ടിട്ട് ശാന്തസ്വഭാവികളാണു് . നമ്മുടെ ബാരി ഒരിയ്ക്കൽ ഒരു കുട്ടിയെ അതിന്റെ പുറത്തിരുത്തി തിരിച്ചു കൊണ്ടു വന്നിട്ടുണ്ടത്രേ. പുരോഹിതരുമായുള്ള സഹവാസത്തിന്റെയാണോ എന്തോ, മുഖത്ത് എപ്പോഴും ഒരു ഗൗരവ ഭാവം. അനാവശ്യമായി ശരീരം ഒന്ന് തിരിക്കുക കൂടിയില്ലാ. പട്ടിക്കുട്ടികൾ ഇത്തിരി കൂടെ ആക്റ്റീവാണെന്ന് തോന്നുന്നു. ഞാന്‍ നേരെ പോയി എന്തോ‌ ആലോചിച്ച് കൊണ്ടിരുന്ന സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡിന്റെ തോളിലൊക്കെ തട്ടി ഹായ് പറഞ്ഞു. ഒരു മൈന്റുമില്ലാ. ഒന്ന് കണ്ണു ചിമ്മി അത്രതന്നെ. പട്ടിക്കുട്ടികൾ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടുമൊക്കെ ഓടിക്കളിക്കുന്നുണ്ട്. അപ്പോഴേയ്ക്കും പോക്കറ്റിൽ ഫോൺ ബെല്ലടി തുടങ്ങി.. "നീയവിടെന്തെടുക്കുവാ, വേഗം വാ.. ". പുള്ളിയുടെ കൂടെ ഒരു പടം വേണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ‌ ഫോട്ടോ എടുക്കാന്‍ ‍ആരെയും കിട്ടാത്തതു കൊണ്ടും ബാക്കിയുള്ളവർ എന്നെ കാത്ത് പുറത്തെ തണുപ്പിൽ ഈച്ചകളെ അടിച്ച് കൊല്ലുകയാണെന്നും, ഇനിയും താമസിച്ചാൽ എന്നെയും പിടിച്ച് അതുപോലെ റൊട്ടിയാക്കുമെന്നും ഓര്മ്മ വന്നത് കൊണ്ടും ആ ആഗ്രഹം തല്കാലത്തേയ്ക്ക് നീട്ടി വച്ചു.

പട്ടിക്കുട്ടി

ഒന്നര വര്ഷത്തിനു ശേഷമാണു ആ ആഗ്രഹം സഫലമാകുന്നത്. കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച. മാര്ച്ചിലെ അവസാന വാരാന്ത്യം . വലിയ പണികളൊന്നും ചെയ്തു തീര്ക്കാനില്ലാത്തതിനാൽ എവിടെയെങ്കിലും അലഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കാമെന്ന് തീരുമാനിച്ചു. അത് തീരുമാനിക്കാന്‍ കാത്തിരുന്നത് പോലെ മഴയുമെത്തി. ഒട്ടും വെയിലില്ലാ. കൂടെ നല്ല കാറ്റും, താഴ്ന്ന നിരപ്പിലുള്ള മേഘങ്ങളും. പുറം കാഴ്ചയ്ക്ക് പറ്റിയ ദിവസമല്ലാന്ന് അറിഞ്ഞതും ഇവിടെ അടുത്തുള്ള സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡ് മ്യൂസിയത്തിൽ പോകാമെന്ന് ഞാനും ഒരു കൂട്ടുകാരനും കൂടി തീരുമാനിച്ചു.

ഇവിടെ മുന്നുനാലു് ജോഡി സെന്റ് ബെര്ണാര്ഡ് നായ്ക്കൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. മൂന്നുമാസം പ്രായമായ ഒരു പട്ടിക്കുട്ടിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. രാവിലേ തന്നെ എത്തിയത് കൊണ്ട് അതിനെയും കൊണ്ട് ഒരു ചേച്ചി ഓടാന്‍ പോകുന്നതൊക്കെ കണ്ടു. പരിശീലനമൊക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോ ആ ചേച്ചി തന്നെ ഒരെണ്ണത്തിനെയും വിളിച്ച് ഞങ്ങളുടെ ഇടയിലേയ്ക്ക് വന്നു. ഇത്തവണ കൂട്ടുകാരനോട് നേരത്തേ പറഞ്ഞ് വച്ചിരുന്നത് കൊണ്ട് അവന്‍ ഫോട്ടോ എടുത്ത് തന്നു. (അതീ ഗതിയായി :) )




പിന്നീട് മ്യൂസിയത്തിൽ പോയി. അവിടെ ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ഫ്രഞ്ചിലായിരുന്നത് കൊണ്ട് അധികമൊന്നും മനസിലായില്ല. പക്ഷേ ബാരിയുടെ വംശജർ വെറുതേയിരിക്കുകയല്ലാന്ന് മനസിലായി. ഒരുപാട് സിനിമകളിൽ അഭിനയിച്ചിരിക്കുന്നു. പോരാത്തതിനു പരസ്യ ചിത്രങ്ങൾ, പലതരം ചോക്ളേറ്റ്, പാല്ക്കട്ടി തുടങ്ങിയ സ്വിസ് ഉല്പന്നങ്ങളുടേ ബ്രാന്ഡ് അംബാസ്സഡർ അങ്ങനെ പല പണികളുമെടുക്കുന്നു.

ബാരി സിനിമ പോസ്റര്‍

ഒരുപാട് രാജ്യങ്ങൾ ഇവരെപ്പറ്റി സ്റ്റാമ്പുകൾ ഇറക്കിയിരിക്കുന്നു. ഇവരെ സ്വിസ് ദേശീയ നായകള് ആയി അംഗീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. അര്ഹിക്കുന്ന ബഹുമതി തന്നെ.

സ്വിസ് സ്റാമ്പ്

പിന്കുറിപ്പ് കുറച്ചു പടങ്ങള്‍ ഇവിടെയും പിന്നെ ഇവിടെയും ഉണ്ട്